ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Αγαπητέ φίλε Κώστα,
Διάβασα με προσοχή και μεγάλο ενδιαφέρον το βιβλίο σου «Αρμενίζοντας προς το Αμερικανικό όνειρο»και το βρήκα πολύτιμη πηγή γνώσης για όλους εμάς που καταγόμαστε από την Ανατολική Αιγιάλεια.
Με το βιβλίο αυτό, προϊόν συστηματικής δουλειάς και ενδελεχούς έρευνας, φωτίζεις ένα κομμάτι της τοπικής ιστορίας, δίνοντας τη δυνατότητα στους παλιούς να επαναφέρουν στη μνήμη τους ακούσματα και βιώματα και τους νέους να μάθουν, ιδιαίτερα στις μέρες μας που βιώνουμε «το αμερικανικό όνειρο» με τη μορφή όχι της καλύτερης ζωής αλλά της έντονης κατανάλωσης αντικειμένων και αξιών...
Το πλαίσιο μέσα στο οποίο τοποθέτησες το θέμα σου προσδιορίζει τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες της περιοχής στο τέλος του 19ου και τις αρχές του 20ού αιώνα και καθιστά φανερά τα αίτια που έσπρωξαν πλήθος νέων ανθρώπων να αναζητήσουν την τύχη τους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ταυτόχρονα συνδέει το παρελθόν με το παρόν, εφόσον και στην εποχή μας οι ίδιοι περίπου λόγοι εξακολουθούν να στέλνουν ανθρώπους μακριά από τις πατρίδες τους, προς αναζήτηση του ίδιου ονείρου.
Ο λόγος σου ζωντανός, λιτός, ουσιώδης, αγγίζει την ψυχή του αναγνώστη και ζωντανεύει τις δοκιμασίες και τις αγωνίες των μεταναστών για τις οποίες οι ίδιοι δύσκολα μιλούσαν, γιατί δεν ήθελαν ή δεν άντεχαν να καταστρέψουν το μύθο του αμερικανικού ονείρου, όπως είχε διαμορφωθεί στη φαντασία αυτών που έμεναν πίσω.
Ιδιαίτερη συγκίνηση ένοιωσα, όταν διαβάζοντας τον κατάλογο με τα ονόματα των μεταναστών εντόπισα και το όνομα του παππού μου, ο οποίος όμως δε στάθηκε από «τους τυχερούς» και γύρισε πίσω μόνο με την εικόνα του αγάλματος της ελευθερίας! Ή μήπως στάθηκε;
Τέλος θέλω να σε ευχαριστήσω, γιατί με το βιβλίο σου συνετέλεσες να γνωρίσουμε μια πτυχή της σύγχρονης ιστορίας τού τόπου μας και να δούμε το θέμα «μετανάστευση» στις πραγματικές του διαστάσεις, γιατί είναι ένα θέμα πάντα επίκαιρο και σοβαρό που μας απασχολεί όλους.
Φιλικά
Κατερίνα Παναγιωτοπούλου - Βελλέ

το νησί τής ελπίδας...

το νησί τής ελπίδας...