ΠΡΟΛΟΓΙΖΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΑΠΤΗΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΒΙΒΛΙΟΥ
Είναι πάντοτε συγκινητικό και ανθρώπινα αναγκαίο να γυρίζεις με τη μνήμη στα περασμένα βιώματα της ζωής σου. Διότι έτσι, σε όποια ηλικία και αν είσαι, και προπάντων αν είσαι σε ώριμη ηλικία, βλέπεις το πέρασμα του βίου σου, μ’ ένα ολοκληρωμένο κριτήριο απολογισμού, αλλά και με μια ικανοποίηση για τις ταλαιπωρίες και τη δημιουργικότητα στη ζωή σου.
Αυτό το βιβλίο, που έχουμε στα χέρια μας, είναι ένα μνημόνιο ζωής ξενιτεμένων και μια ιστοριογραφική μαρτυρία του τόπου μας και της καταγωγής μας.
Το συγγραφέα Κων/νο Ρόζο, τον εγνώρισα ως Δ/ντή και συντάκτη της τοπικής εφημερίδας “ΦΡΟΥΡΟΣ” και έχω σχηματίσει βεβαίαν την πεποίθηση για τις δημοσιογραφικές του ικανότητες, στο πώς να παρουσιάζει τα γεγονότα και να σχολιάζει με αντικειμενική και χιουμοριστική πολλάκις διάθεση, δίνοντας την εντύπωση ενός ικανού και σπουδαίου αναλυτή των γεγονότων και των ανθρωπίνων χαρακτήρων.
Όμως, η συγγραφή ενός τέτοιου πονήματος με εκπλήσσει και με χαροποιεί για την τόσο σπουδαία προσφορά του στην κοινωνία της Ανατολικής Αιγιαλείας και στους ξενιτεμένους στην αλλοδαπή συμπατριώτες μας.
Το βιβλίο του αρχίζει μ’ ένα ταξίδι του ίδιου στα “Νέα Μέρη”, μέσω ΙΝΤΕΡΝΕΤ, και σε συμπαρασύρει με την ακριβή και γλαφυρή διήγησή του, ώστε να γίνεις και συ συνταξιδευτής του.
Εδώ είναι το χάρισμα του συγγραφέα, να σε προετοιμάζει και να σε καθοδηγεί ευχάριστα και ανάλαφρα στα μονοπάτια της έρευνάς του. Και γι’ αυτό το βιβλίο του γίνεται στον αναγνώστη από την αρχή ευχάριστο και πολύ ενδιαφέρον.
Ιδιαίτερα ενδιαφέρον γίνεται για όλους τους κατοίκους της Ανατολικής Αιγιαλείας και για όλους τους καταγόμενους από τα χωριά της περιφέρειας αυτής, γιατί παρέχει πρωτόγνωρα στοιχεία για το κάθε χωριό της καταγωγής μας και του τόπου των παιδικών μας βιωμάτων, που είναι αναμφισβήτητα μια ανεκτίμητη παρακαταθήκη για τον καθένα μας.
Αλλά εκεί, που μας προκαλεί συγκινητική φόρτιση, και σε μας που μείναμε στον τόπο μας και σ’ αυτούς που ξενιτεύτηκαν, είναι η δυνατή και ψυχαναλυτική καταγραφή των διαλόγων και των συναισθημάτων στην απόφαση για την ξενιτιά και την ώρα του αποχωρισμού. Αυτές οι περιγραφές είναι όντως ζωγραφικοί πίνακες, που δονούν υπαρξιακά κάθε άνθρωπο, που ζει και ξαναθυμάται τα περασμένα του.
Με τον ανεξάντλητο ζήλο του για έρευνα και γνώση, ο συγγραφέας περιγράφει με εκλεκτικό και κριτικό τρόπο τις πολιτικοοικονομικές συνθήκες της εποχής εκείνης των μεγάλων μεταναστεύσεων και μας δίνει με αντικειμενικότητα και ιστορική ακρίβεια την κατάσταση και τους αγώνες της πατρίδας μας, για να ανακτήσει τα χαμένα εδάφη και να μπει στο δρόμο της σύγχρονης ιστορίας.
Αυτό, αφενός ενημερώνει τον αναγνώστη, αφετέρου βοηθάει πολύ τον ιστορικό παρατηρητή για να εκτιμήσει, γιατί τα 18άχρονα και 20άχρονα τότε αγόρια προ πάντων και αργότερα τα κορίτσια, εγκατέλειπαν τα προσφιλέστερα πρόσωπα της ζωής τους και τη νεανική τους ξενοιασιά και να πάνε στα “αφιλόξενα” εκείνα μέρη της ξενιτιάς.
Και το τονίζει ιδιαίτερα ο Κ. Ρόζος με πολλή παραστατικότητα, το πώς δέχονταν τον κάθε μετανάστη, όταν πατούσε το πόδι του στο χώμα της νέας “πατρίδας” και από ποιο “σουρωτήρι” εξετάσεων έπρεπε να περάσει για να γίνει δεκτός στη στρατιά της “δουλειάς”!
Θα ήθελα επίσης να τονίσω, ότι η γλώσσα, στην οποία είναι γραμμένο το βιβλίο αυτό, είναι απλή ομιλουμένη, ρέουσα, στρωτή και κατανοητή, ώστε βοηθάει τον αναγνώστη να προσεγγίσει τα γεγονότα και τα νοήματα και δείχνει, ότι ο συγγραφέας είναι καλός χειριστής της καθομιλουμένης με υποδομή και ευρύτερη παιδεία.
Νομίζω, ότι αυτό το βιβλίο περιέχει για όλους μας, αλλά κυρίως για τους ξενιτεμένους και τις οικογένειές τους ένα κομμάτι ζωής, και ίσως το πιο μεταβατικό και “τεταραγμένο”, που δε θ’ αφήσει ασυγκίνητο κάθε αναγνώστη.
Δημήτριος Ράπτης
τ. Λυκειάρχης
Φιλόλογος - Θεολόγος

το νησί τής ελπίδας...

το νησί τής ελπίδας...